|
У дзяўчынкі, у княгіні,
Што падчас мне вочкам кіне, —
Каласісты вянок жыта —
Коска жычкаю павіта;
Пара пасымкаў мятлічкі —
Броўкі мілыя ў сястрычкі;
Дзьве пралескі — яе вочкі,
Ці два ў збожжы васілёчкі;
Яе шчочкі — роўны ў сонцы
Цьвету-рожы ля ваконца;
Яе губкі — не калінкі, —
Проста сьпелыя малінкі!
Кветка-лілія з крыніцы —
Шыйка гэтай чараўніцы;
Два букеты з незабудкі —
Маладыя яе грудкі;
Як хмялёчак небадыльны —
Стан прытульны, перахільны:
Ручкі — хто зраўняўся з імі!
Так і шчасьце не абыме;
Сэрца… Ўсюды за ім пойдзеш,
Пекла, неба — ўсё там знойдзеш…
У дзяўчынкі, у княгіні,
Што падчас мне вочкам кіне.
| 
