Старонка:Шчаслівая дарога (1935).pdf/33

Я даўно імкнуўся ў горад,
І… няхай пад градам куль,
Горад, горад!
Любы горад,
Я ўцяку, ўцяку адсюль!
Думкі ходарам хадзілі,
Не асмеліўся-ж сказаць,
Каб у горад адпусцілі
А рашыў, — каб не скарылі,
Як на крыллях, уцякаць!

6

Шлях праверыў пільным вокам,
Непрыкметна, бокам-бокам
Даў, як заяц, ла-та-ты
Праз дарогу — у кусты.
Каб не збіцца, не зблудзіцца,
Не папасці за граніцу,
Стаў, зірнуў на небакрай
І — давай,
Давай,
Давай!..