Старонка:Шчаслівая дарога (1935).pdf/27

Вучоны сабака

1

Чуе Грышка, нехта будзіць,
Трасучы яго за грудзі.
І, праз сон, як загалосіць:
Бацька тут — яму здалося.
— Уставай, чаго гарланіш?
Ружавела ўжо світанне,
Сонцу шлях цярэбіў золак.
Праз галіны росных ёлак
— Уставай, хутчэй, бяздомак!