Старонка:Шчаслівая дарога (1935).pdf/22

2

Сонца ўзнялася высока,
Пачынае мучыць спёка,
Смага точыць, і — бяда! —
Ёсць, ды брудная вада.
Грышка ўзгорак
Бачыць справа,
Павярнуў туды рухава.
Пад узгоркам,
Як на шчасце,
Давяло яму напасці
Сярод зараслі балот
На крыніцу-быстраход.
— Эх, крынічка! піць хачу,
Дай напіцца ўцекачу!
І крынічка напаіла,
Хлопцу сілы аднавіла.