Старонка:Шчаслівая дарога (1935).pdf/18

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Смех за Грышкам бег па пятках,
Грышка гыркаўся спачатку,
Потым моўчкі абмінаў.
Ён цярпець не ў сілах болей —
Раз‘ядае рану соль.
Ён, як той чужак у школе,
Ён і ў бацькі,
Што ў няволі,
Хто-ж суняць здалее боль?

6

Змрок гусцеў…
Сышліся ў хату
Батракі і просяць плату.
А звычайна,
Хто багаты,
Батраку пачне круціць,
Каб як можна менш плаціць.
Лось цярпеў,
Цярпеў нямала —
Грудзі гнеўна злосць прарвала.
Ён крычаў:
— „Мы льем свой пот,
Каб табе нарос жывот?
Мы тваёй —
Не хочам лыжкі,