Старонка:Штурм (1930).pdf/20

ТАЯ ВОСЕНЬ…

(Ліст)

… Мне было ў семнаццатым —
семнаццаць
Люба босай бегаць па расе.
Зацьвіталі астры
ля палацу,
Пунсавелі астры на страсе…

Між калён,
дзе нам з табой здалося
Дзіўна-брыдкім панскае жыцьцё,
Кінула разьюшаная восень
Час віхур і гневу на касьцёр,

Ты, як вецер Балтыкі, суровы…
Стужкі чорныя ляцелі на фасад.
Помню я:
ты нешта хмурыў бровы,
Як гарэў на сьценцы вінаград.

Потым я —
настаўніца, дзіцёнак, —
за табой — на голад і на штык…