Гэта старонка не была вычытаная
Званіцы сівыя паснулі.
Перамагчы іх
час наш змог.
Зьнімалі звон
і чуўся ў гуле.
Крок нашых буйных перамог!
Бабуля нейкая аксьціцца
Пасьпела насьпех —
І за кут…
Бурліла вуліцы крыніца
Бяз рэшткаў
цемры і пакут!
|}
