|
… Усе дарогі вядуць у Рым.
Жабракі упрочкі вядуць яны!
За якою мяжой
„дрэйт арым“[1]
І пакутаю дні атручаны?
Рэбэ ў школе пяе для людзей,
Каб адзінаму богу работалі,
Калі Ротшыльд —
таксама яўрэй,
Як і бедны тачыльшчык Мотэлэ…
Шмат пражытага працячэ,
У нябыт адыдзе, ня йначай…
І як брудныя гэтто з вачэй,
І як сьлед
нядолі жабрачай.
Час на строме
жыцьцёвых канвэераў
Носіць многа віхраў і зьмен…
У маёнтку паноў Кальмэйраў
Не пазнаеш сьсівелых сьцен!
Кіпень працы — бяз меж, без заганаў —
Адбузіла магутны звон;
|
