Гэта старонка не была вычытаная
10
Думкі снавалі дажджом,
а з імі сплыла айчына.
На многае ў сьвеце Джон
стаў глядзець другімі вачыма.
Калі праз тыдзень ізноў
Джона паслалі на варту —
кінуў Джон у вакно
цёплае слова:
„таварыш!“
Толькі ў гэтую ноч
Джон ня рваўся на бераг —
і перад самым днём
выбіў прыкладам дзьверы.
Дружна ўзяліся за бот
(трывога старожка на твары).
— Эх, каб вырвацца толькі за борт,
а там папрацуем, таварыш!..
