Гэта старонка не была вычытаная
II
Была ночка
Галодная,
Зімняя,
Ваўкоў бегла болей і болей…
Ваўку, што ў гэтым краі сінім,
Калі ён ўвесь напоены больлю?
Ой, баяліся й сівыя воўкі,
Іскрамётна лучынілі вокам
І кружыліся шэрыя бойка,
Каб і іх хто ня зьеў ненарокам…
І вось ў гэтыя дзікія ночы
Чуткі дзіўныя нехта прывёз,
Чуткі сэрца вясковае точаць:
Імі хмеляцца хмурыя вёскі…
Чуткі,
Чуткі:
— Прышоў вызваліцель.
Ён — мужык, значыць, будзе удача,
Упарты,
Як бронзавы зьлітак.
Ён спасе Беларусь —
Ня іначай!
