Ад Дняпра і да самай Віслы
Вецер,
Вецер
Гуляе
Са сьвістам,
Вецер
Са сьвістам
Гуляе.
Вецер хмурыць
Свае скроні,
Вецер круціцца
Па гонях…
Вецер! Родны мой вецер!
Паглядзі, што робіцца ў сьвеце,
Родный мой вецер!
Паглядзі:
Ўсе бары ў завірусе
— Рэволюцыю заварыць!..
І такія лапцюжныя, русыя
Пра
„Слабоду“
Хочуць гаварыць.
Слабода!..
Слабода!..
— Што трэба нам болей?
Ой, гэта слабода,
Як вецер у полі…
Ад Дняпра
І да самай Віслы
