Старонка:Цішка Гартны (1923).pdf/47

Песьня жняі.

Пад сярпом маім крывым
Жыта хутка гнецца,
Сноп за снопам у радкі
Покладам кладзецца.

Не баюся сьпёкі я
Сонца агнявога
І ня чую, што баляць
Рукі, крыж і ногі.

Пот ліецца ручайком,
Смага забірае;
Я-ж вясёлая ўсё жну,
Жну ды падпяваю.

Час пасьпешна так ляціць —
Скора вечар будзе,
І я нівачку сваю
Так дажну, як людзі,

Ды пасьпею мо‘ яшчэ
У снапы зьвязаці.
Ох, люблю-люблю сваё,
Сваё жыта жаці.

Як сажну яго я ўсё
І зьвязём да хаты,
Будзем хлеба на год мець,
Будзем мы багаты.