Гэта старонка не была вычытаная
узяўшы ў профэсара інтэрв‘ю —
зьмясьціўшы ў газэце курсівам.
Аванс атрымаўшы пад свой гонорар,
зяць (бязумоўна!) з пашанай
цесьцю нясе залаты парцыгар
з надпісам вершаваным.
А доктар імкнецца пабіць рэкорд:
другу свайму дарагому
вязе ў падарунак сэрвіз і торт
і гульні хлопцу малому.
Сьцішыцца ў горадзе змораны тлум, —
трэба й яму адпачынак…
Сёньня профэсар, чудэсны кум,
спраўляе свае імяніны.
