Адольф. Гэрц-польку, падзі-спаць, манчыз, падзі-кварту. [Вылазячы з-за стала, цалуе Альжбету ў руку, да Паўлінкі]. Ну, што-ж? Можа мы з паненкай папробуем?
Паўлінка. Калі-ж я гэтых мудрых танцаў ня толькі што ня умею, але ніколі нават іх і ня бачыла.
Адольф. Ня бойцеся! Я на ўсе лады вывучу паненку скакаць. [Бярэ Паўлінку, як да танцу, да музыкаў]. Зайграйце нам гэрц-польку!
Музыка. Мы гэтага ня ўмеем.
Адольф. Ну, дык падзі-спаць!
Музыка. Першы раз чуем.
Адольф. А можа падзі-кварту знаеце?
Музыка. І гэта першы раз чуем.
Паўлінка [як-бы бядуючы]. А-ей-ей! Вось табе і на! Так і не навучуся гэтых панскіх танцаў.
Адольф. Не бядуйце вельмі. Я буду вытылінгіваць на язык, васпанна толькі прыслухоўвайся, ды вырабляй нагамі так, як і я.
Паўлінка. Значыцца, будзем гуляць пад язык. [Сьмех. Адольф іграе на язык і бяз толку выкручваецца з Паўлінкай].
Зьява IV-ая.
Тыя самыя — Пранцісь — Агата — Сьцяпан.
Пранцісь [п’яны]. Пахвалёны Езус. Вось-цо-да, пане добрудзею.
Колькі галасоў. Навекі! навекі!
Пранцісь [глянуўшы на Паўлінку і Адольфа]. А гэта што такія, собственно, за выкрутасы, як у цырку, ці ў сумашэдшым[1] доме?
Адзін з гасьцей. Гэта пан Быкоўскі абучае панну Паўлінку новамодных танцаў. [Пранцісь і Агата распранаюцца].
Пранцісь. Можна, можна далей круціцца, як у хваробе сьвятога Лявэнтага. Далей, далей! Раз, два, тры, вось-цо-да!
Адольф [далей паказваючы Паўлінцы]. Вось як, вось так! То направа, то налева. Раз, два, тры! То туды, то сюды, ножка ў ножку, раз, два, тры!
Паўлінка [вырываючыся]. Не, такі нічога ня выйдзе. Ня кемная я да навукі.
[Адольф гаворыць і тут глупства. Пранцісь, закурваючы люльку, жаліцца Сьцяпану, што кабыла заблудзіла, таму ён і спазьніўся крыху. Жонка [Агата] перабівае яго, бачучы ўсю бяду ў яго п’янстве. Пранцісь кажа ёй маўчаць, а пасьля, зьвяртаючыся да гасьцей, жартуе: „А вы, маладзічкі, не зважайце, вось-цо-да, ды танцуйце, пане добрудзею, пакуль казінец ня ўбіўся ў ногі“].
Паўлінка. А праўду дзядзька кажа. Будзема гуляць, нашто дарма час марнаваць! [Да музыкаў]. Зайграйце, калі ласка, польку, але такую, як ведаеце… каб аж сьвет хадыром пашоў!
Музыка. Добра, добра! Мы для паненкі пастараемся. [Іграюць польку; усе, апрача старых, танцуюць: Адольф з Паўлінкай, рэшта гасьцей — хто з кім. За сталом Пранцісь з Сьцяпанам частуюцца гарэлкай з пляжкі, каторую першы прынёс з сабою].
- ↑ Рус. — вар’яцкім.
