3-ці падарожны. Так з кута ў кут век вандраваці[1], Незнаёмы. Э, што!… Бывайце, людзі, жывы! (Адходзіць, напяваючы): Жыў на сьвеце Лявон, 1-шы падарожны. І дзіўны-ж гэты чалавечак! 2-гі падарожны. Ці-ж мала ёсьць такіх авечак? 3-ці падарожны. А я скажу вам, егамосьці:[3] (Чуваць конскі тупат). 1-шы падарожны. А гэта, што зноў за праява? |
Старонка:Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927). Выпуск II.pdf/52
Выгляд
Гэта старонка была вычытаная