Гэта старонка не была вычытаная
XXII
«Стой, Ігнаська, сынку!
Я пайду з табой!» —
Кінуў катарынку
Катарыншчык мой.
Ён сарваў сівую
Бараду, парык.
Мы з дарогі чуем
Галас, шум і крык.
Я стаю ля гая
На жвіры-пяску,
А мяне трымае
Сябра за руку.
«Ты не гарачыся,
Мілы Ігнасёк!
Без пары паймчышся —
Трапіць куля ў бок!»
Мы бяжым па росах —
Шчасця пасланцы —
Вестачку разносім
На усе канцы.
