Перайсці да зместу

Старонка:Хлопчык з-пад Гродна (1940).pdf/84

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Мне нябожчык-дзед,
Што вайна — ігрышча
Ашалелых бед,
Што з вайною мудра
Трэба ваяваць,
Каб вайну, як Юду,
Як змяю, — знішчаць.
Каб яе ніколі
Не было нідзе —
Ці то ў чыстым полі,
Ці то на вадзе.
Вось крывавай павай
Надышла вайна.
Стала, села, пала
На народ яна.
І пайшла разлука
Сем’і разлучаць,
І пайшлі мазурку
Страхі танцаваць.
Неба аж трасецца
Ад ліхіх грымот.
Што рабіць? Дзе дзецца?