Гэта старонка не была вычытаная
Бацька гнуўся крукам,
Уставаў з зарой.
Вечна млелі рукі
На зямлі чужой.
Маці жала жыта —
Жыта не сваё.
Біта, недабіта
Нашае жыццё.
Не было да гульбаў
На чужой зямлі.
Нам плацілі бульбай,
Бульбай мы жылі.
Строіліся ў строі
Пушчы, гушчары;
Зелянелі хвоі
У старым бары.
То не з неба ўпалі
Іскры зараніц —
Зіхацелі, ззялі
Дываны брусніц.
А грыбоў — аж мора!
Шмат баравікоў.
