е́цца, то ізно́ў яму́ не́шта зро́біць!.. /Пака́звае на сябе́/.
МАРЦЭЛЬКА. Што ты гаво́рыш, Пронка?.. хто такі́?..
ПРОНКА. А я!..
МАРЦЭЛЬКА. Кі́рэ Але́йсон!.. Хры́стэ Але́йсон!..
ПРОНКА /хапа́ючыся за галаву́/. Ой! галава́ мая́! галава! /Дрыжы́ць/. Сьцю́дзена! сьцю́дзена! /Ко́рчыцца/. Лю́дзі ка́жуць, што калі́ хто ве́шаецца, заўсёды быва́е вялі́кі ве́цер… і сяго́ньня якра́з то́е са́мое… Чу́еш?.. Вые… Чу́еш? бач!.. чу́е... Будзе мець ахвя́ру. Вось ляці́ць за мной, ляці́ць, го́ніцца!.. /Выбега́е за дзьве́ры/.
МАРЦЭЛЬКА /перэ́жагна́лася; бярэ с паліцы хлеб і так са́ма выхо́дзіць с ха́ты; ве́цер завыва́е; с камо́ры выхо́дзіць Паўлю́к, ле́дзьве трыма́ючыся на нага́х; апера́ючыся аб уселя́кіе рэ́чы па даро́зі, ідзе́ да ло́жка, сперша паўзіра́ўшыся, дзе Про́нка; у гэ́ты са́мы мо́мэнт чуцен крык Марцэ́лькі/.
МАРЦЭЛЬКА. Бо́жухна!.. Рату́йце, хто жыў!.. На магі́лкі!.. Прасьвята́я Дзе́ва!..
ПАЎЛЮК /стано́віцца на но́гі, падбега́е да дзьвярэ́й, а́ле ня мо́жа стая́ць на нага́х і апіра́ецца аб сьце́нку. Го́ман павялі́чываецца. Паўлю́к стаі́ць, астаўпяне́ўшы, з апушчэнымі рукамі; крык баб/.
