Старонка:Фабрыка сьмерці (1929).pdf/16

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ПАЎСТАНЦЫ.

Поэма.

Дзея адбываецца ў Заходняй Беларусі. Малады сасоньнік. Ноч. Цёмна. Чуецца бадзёры голас-кліч:

Б‘юць званы новых дзён,
гэй, бедната, слухай!

Надыходзе час помсты,
паўстаць надыходзе час.
Помсту шрапнэляю вострай
Кідай паном з пляча.

Ня плач сьлязою цноты,
ня згінайся ў паяс бядзе.
Беларусь — не стаячае балота,
У Беларусі — ня ў ціхай вадзе!

Выходзь з падвалаў падпольле
на вольны, здабыты шлях,
Уздыхне размахам прывольля
Беларусі Заходняй зямля.

Сялянін — выходзь з сякерай,
рабочы — молат бяры.
Узламайце скаваныя дзьверы —
там чырвань новай зары.