вэдра, вярнуўшыся з няволі ў алжырскіх піратаў, сказаў, што найвялікшым шчасьцем, якое можа спазнаць чалавек, ёсьць радасьць ад верненай волі. Гэткае шчасьце спазнаў я 6 верасьня 1933 году. Гавару аб сваей радасьці. Дзякую… Даўлюся словамі… Нешта сьціснула мне горла ад узварушэньня…
Хто ведае, можа варта сем гадоў цярпець мукі ў савецкіх вастрогах, каб пасьля перажыць такую часіну — часіну гэтага найвялікшага шчасьця.
Гэтая часіна ўжо больш не паўторыцца. Яе можна перажыць у жыцьці толькі адзін раз.
∗ ∗
∗ |
У той жа вечар сядзеў я ўжо ў гасподзе ў Стоўпцах і спажываў мясную вячэру. Еў праўдзівы валовы біфштэкс! 3 цыбуляй! 3 бульбай! 3 белым хлебам! Дык ня дзіва, што пасьля даўгалетняе галадоўкі сьніліся мне ўначы — бальшавікі.
А назаўтрае — спатканьне з прыяцелямі на вагзале ў Вільні…
Цяпер — да новага жыцьця, да новае працы! Кашмар мінуў.
КАНЕЦ.
