Гэта старонка не была вычытаная
Ці творчай чыннасьці праддзень
Ў тваю істоту не ўраніў
Зьдзяйсьненьня мар, зьдзяйсьненьня дзіў,
Натхняўшых многа пакалень?
Пясьняр-званар, здымі з сябе
Часовай мяртвасьці натхлань
І песьняй радаснай літань
Пашлі працоўных барацьбе.
Сустрэнь ты гымнам бляск зары
Ў змаганьні ўстаўшых новых днёў,
Прыход Комуне спрарачы…
Або ў бяспогадзі памры,
Няймючы песьням новым слоў…
Ну, толькі далей не маўчы.
Менск, 29/I 21 г.
|}
