Гэта старонка была вычытаная
Расьцём для краіны
такой невялікай,
якой мы павінны
ў лагчынах балот
заўтрае клікаць
сталёвай машынай,
узьняўшы няўпынны
дзён сьветлых узьлёт.
Ці-ж мы, маладыя,
ня любім даліну
муроў камяністых,
як гордых скал?
Дні залатыя,
авеяць павінны
песьняй віхрастай
фабрычны квартал!
У шэрым завулку
разносіцца гулка
і ў цёмныя ночы,
і ў сонечны дзень
скрогат суровы
машыны сталёвай.
як песьня робочых
агнём з грудзей.
