Надмагільны сьпеў.
…Нажамі…
(Баязьліва спыняецца)
Не, ён сам,
ён сам памерці захацеў…
А шалясьцела сенажаць…
Дождж біў градам…
Во… званы хаўтурныя зьвіняць…
Паны зьбіраюцца… Нарада…
Народ ідзе… павесялеў…
Нажамі…
Не, ён сам,
ён сам памерці захацеў…
Пяючы сумную песьню, павольна ўваходзяць чатыры дзяўчыны, але, угледзеўшы селяніна, зараз-жа перастаюць пяяць. |
1-ая дзяўчына
Бедны, як любіў ён, як любіў ён сына,
працаваў, вучыцца можнасьць яму даў…
2-ая дзяўчына
Быў такі прыгожы… і адна хвіліна,
ад рукі няволі цяжка так сканаў.
|
(Падыходзіць да селяніна, прыгладжвае яму галаву, папраўляе вопратку. Селянін баязьліва адмахваецца рукам. з словамі: „Не, ён сам, ён сам…“ Дзяўчына яго супакойвае і неўзабаве разам з ім выходзіць) |
3-я дзяўчына
Эх, ты, доля-доля!..
1-я дзяўчына
(глядзіць на селяніна, якога 2-я дзяўчына выводзіць)
Помста за цябе — затопіць у крыві.
