У экзэмпляры „Вянка“ № 2 увесь верш закасованы рукою аўтара, але новага тэксту ня дана (гл. ўвагу да II разьдз.).
98. Возера. Верш напісаны, як зазначана аўтарам у экзэмпляры „Вянка“ 1-шы, у 1910 годзе.
Першы раз надрукаваны ў „Н. Н.“ 1911 г. № 40, пад загалоўкам „Над возерам“ і з варыянтам у 3-ім радку:
„і халодным, сьветлым хмелем“ (зам. „хмелем сьветлым і халодным“).
99. Прывет табе, жыцьцё на волі… Верш друкуецца з „Вянка“, дзе быў першы раз надрукованы.
У экзэмпляры „Вянка“ № 2 рукою аўтара верш закасаваны разам з эпіграфам, але ніякіх паправак і замен няма (гл. ўвагу да II разьдзелу).
100. Блішчыць у небе зор пасеў… Напісаны ў 1911 годзе, як зазначана рукою аўтара ў экзэмпляры „Вянка“ № 1.
Першы раз надрукованы ў „Вянку“.
Аўтарскі варыянт у экзэмпляры № 1:
Да рэчкі траплячы, ўзьляцеў.
У экзэмпляры № 2 верш закасованы, але новай пераапрацоўкі яго няма (гл. ўвагу да II разьдзелу).
У 7-ым радку „на палях“ зам. „палёх“ пакінута для рыфмы з словам на крылах" (5 р.).
101. Цёплы вечар… Перадрук з тэксту „Вянка“ 1913 г. з наступнымі заменамі, зробленымі рукою аўтара ў экзэмпляры № 2.
| 3 | 
|
Ня курыцца сьветлы пыл усьцяж дарог, |
| Не ўстае стаўпом пыл сьветлы ўздоўж дарог. |
| 6 |
|
Зьнічка коціцца агністаю сьлязой, |
| Заварожаны вячэрняй цішыной. |
| 7 |
|
Прашумела мякка скрыдламі сава; |
| Я ня цямлю, дзе рука, дзе галава; |
Апроч варыянтаў, уведзеных у тэкст выданьня, у экзэмпляры № 2 ёсьць варыянт пятага радка, дзе чытаем: „і к яму хмурынкі падплылі“… (зам. „у небе ціха зоркі расьцьвілі“).
Прынятыя варыянты пазбаўляюць верш ад некаторай шурпатасьці стылю.
Задатованы верш 1910 годам рукою аўтара ў экзэмпляры № 1. Першы раз друкаваўся ў „Вянку“.
102. Добрай ночы, зара-зараніца! Напісаны верш, як зазначана рукою аўтара ў экзэмпляры „Вянка“ № 1, у 1911 годзе.
Першы раз надрукованы ў „Вянку“.
Захаваўся чарнавы аўтограф вершу (п. IV. № 8) з наступнымі варыянтамі:
1Добры вечар…
| 7 |
|
Правявае, варушыць ледзь чутна. |
| Чуць варуша, чуць лісьці калыша. |
Варыянты ў экзэмпляры „Вянка“ № 2:
8Пазваночкі сьмяюцца ў цішы…
103. Ціха па мяккай траве… Напісаны, як зазначана рукою аўтара ў экзэмпляры „Вянка“ № 1, у 1911 годзе.
Першы раз выдрукаваны ў „Вянку“.
