Старонка:Творы М. Багдановіча (1927—1928). Том I.pdf/36

23.

ЗЬМЯНЫ ЦАР.

Цемень. Сосны. Елкі. Мох. Кара:
Сьмерць прышла ужо ка мне…
Разгарысь, вячэрняя зара,
У туманнай вышыне.

Цёмнай ноччу страшна у жальбе
Паміраць. — Шуміць трава,
Глуха дзяцел ў дрэва б’е,
Гучна гукае сава.

А памрэш — прыціснуць грудзь пласты
Гліны. Ўстану-ж на яру,
Падыму галоўку праз кусты,
Гляну ў неба і памру.

Скоціцца карона, пабяжыць
Залатая ў шэры мох.
Чорны крот магілку прыдзе рыць.
Дрогне вецер на кустох.

Месяц брызьне хваляй серабра,
Расой блісьне ў нізіне…
Разгарысь, вячэрняя зара,
У туманнай вышыне.

1910.