78.
Сьцюжа, мрок… Я ізноў хвараваты. Ў сэрцы — думак дакучных цяжар. Заварыць-бы гарачай гарбаты, Разагрэць-бы хутчэй самавар.
Запяе ён і тонка, і ціха, Зазіяе на спод аганьком, — I разьвеецца цёмнае ліха Над маім абагрэтым кутком.
1915-16.
