|
Ти знавъ хто, братцы, зъ васъ Тараса
У полясо́вщикахъ штобывъ?
На Путяви́щи, у Парнаса[2],
Ёнъ тамъ ли ла̀зьни близко живъ.
Што жъ? Челоѣкъ ёнъ бывъ рахма̀ный,
Горѣлки у гу́бу ён не бравъ:
Зато жъ у ла̀cцы бывъ у пана, —
Яго панъ дужа шановавъ
Любила тожъ Тараса й па̀ня,
И войтъ ниразу не збрахавъ.
Зато жъ Тарасъ болото зъ ра̀ньня
До тёмной ночи пильнова̀въ.
Чуть зо́локъ—ёнъ стрѣльбу́ за плечи,
Заткне́ть сяке́ру за поя́съ
Завсёгды[3] ходить боръ стяре́гчи
И пту́шакъ бить зъ ружжа Тарасъ.
Ходивъ ти довго ёнъ, ти мало,
Да то́льки нѣ́што одинъ разь
|
