Старонка:Табе (1927).pdf/27

…Няўжо і ты абвінаваціш
Таго, хто боль тваю тушыў,
І сьмеху смутак мне ў
адплату
Ванзіш у сэрца, як шыпы?

Так заўсёды…
Шукаем мы ў сьвеце
Птушкі тэй, што знайсьці
немагчыма,
Ад яе вечна гінуць поэты:
Няіснуючай,
Песеннай,
Сіняй…

◆

Быў я радасным, аж дасюль

Быў даверчывым, як дзіцёнак…