Старонка:Табе (1927).pdf/23

І што было калісьці сіньню,
Што нашым некалі было…

◆

Ты думай, любая, што вечна
Маё каханьне сум прадзе,
І калі сэрца затрапешча,
Дык прывітаньнем будзе мне…

Віецца верш ў каханьня строму,
І я, я сам сказаць бы мог:
— „Другія вершам перамогуць,

А я-б каханьнем перамог“…

◆

Цяжка, так цяжка!
Сьветлая, дай рукі,
Хай ўспаміны зьвяжуць,
Сэрца больлю скруцяць!