яго ў сваю чаргу такія-ж багатыя дары, паехала дамоў пры чым захавала у сэрцы сваім і іскру веры ў Бога ізраільскага.
Сярод раскошы і шчасьця Салямон, аднак-жа, ня здолеу затрымацца ў пабожнасьці. Пабуджаны часткай любаярлівасьцю, часткай прыкладам усходніх цароў, Салямон завёў пры двары ,шмат чужаземных жанчын ― з тых народаў, аб якіх Гасподзь некалі сказаў сыном ізраільскім: "не уваходзьце да іх, і яны хай не уваходзяць да вас, каб яны ня схілілі сэрца вашага да іхніх багоў"; да іх прымаца ваўся Салямон каханьнем і "распусьцілі жанкі яго сэрца яго". Дзякуючы гэтаму, з працягам часу зьмяніўся ўвесь склад жыцьця як самога цара, так і народу. Замест ранейшае патрыархальнасьці і прастаты нораваў, пры царскім двары і ў яўрэйскім грамадзянстве узмацавалася распуста, непамеркаванасьць, здалікачанасьць. Непамерныя расходы вычарпалі багацьце Салямона і ён пачаў гнясьці народ вялікімі падаткамі, што выклікала справядлівае незадаваленьне. Жонкі Салямонавы нахілілі сэрца яго да іншых багоў. Ен пабудаваў для іх паганскія капішчы, сам пачаў пакланяцца ідалам і прымаць учасьце ў ахвярапрынашэньнях ім. У пакараньне за паганства, распусту і адступленьне ад закону Божага, прарок Ахія Імем Божым абвясьціў Салямону: "за тое, што ты не захаваў завету Майго і прыказаньняў Mаіх, Я адніму ў цябе царства і аддам яго рабу твайму. Але у часе жыцьця твайго Я не зраблю гэтага дзеля Давіда; з рукі сына твайго адніму яго; і ў сына твайго Я вазьму ня ўсё царства, а пакіну яму частку дзеля Давіда і дзеля Ерусаліму".
Хутка пасьля гэтага прадказаньня пачаўся ўнутры гаспадарства неспакой і распад. Таксама і звонку некаторыя князі падуладных народаў паўсталі супроць Салямона, адбілі Дамаск і пачалі рабіць напады на зямлю ізраільскую. Протэст незадаволеных грамадзян павялічваўся ўсе болей і болей. . Непамерныя падаткі асабліва выклікалі абурэньне народу. На чале ўсіх незадаволеных стаў Іеровоам з калена Эфрэмавага, адзін з начальнікаў над работнікамі пры паправе гарадзкіх сьценаў у Ерусаліме. Гэта быў чалавек адважны, здольны і ўладалюбны. Паходзячы з калена эфрэмавага, якое пры І. Навіне і пазьней мела кіраўнічую
