Гэта старонка не была вычытаная
V.
Час быў ранні. Вёскі спалі,
Ні трубіў у рог пастух,
І дарогі спачывалі, —
Ціха уcё было вакруг.
Ад карчмы на шлях ценькамі
Хтось-то сунуўся, як здань,
С палкай, с клункам за плячамі,
Ні ўважаючы на рань.
Шоў ён борзда, азіраўся
У бок стадолы і карчмы,
Бы за ім адтуль хто гнаўся
І згубіў яго срэдзь цьмы.
На шляху ён прыпыніўся.
Паразважыў, пастаяў,
Потым ён перахрысьціўся,
Вольным шляхам падыбаў.
У палёх драмалі нівы,
Нікнуў ў небі зорак пас.
Вот заціўкалі шчасьліва
Пташкі-жаваранкі ўраз
І віталі рань сьвятую,
І туман з лагоў ўставаў,
І варону залатую
