У твар яго пацалавала Крэпка-крэпка! І прапала Дзесь ў саду за вішняком.
На усходзі чырвань грала, Цень зьбегала, нікнуў змрок, І зямля ужо вітала Новы радасны дзянёк.
(Канец II часьці).
|}