Гэта старонка не была вычытаная
— „У мѣсто, каже, ў Маскву… ў праўленіе“.
— „У праўленіе… отъ яно што! Скаржицься йдзешь? Пакинь Василь, забудзь“…
— „Не, братка, не забуду. Позна уже забываць. Бачишъ, ёнъ мяне ў тваръ выцяў, до крови разбиў. Пакуль жиць буду, не забуду, не пакину гэтакъ“.
Узяў яго за руку Сёмка.
— „Пакинь, Василь; праўду табѣ кажу: лѣпшъ ня зробишъ.“
— „Якое тамъ лѣпшъ! Я и самъ вѣдаю гэта, што лѣпш не зраблю. Праўду ты казаў, што такая наша доля. Сабѣ лѣпшъ не зраблю, але за праўду треба, братка, стаяць“.
— „Да ты скажи, адъ чаго ўсё пачалося?“
