Гэта старонка не была вычытаная
— „Ёнъ самы гэта и есць“.
— „Ну, добра, паглядзимъ и у Василя Гущи. Валяй!“
Узялися работники за корбу; пашла цялѣжка у ходъ. Глядзиць Сёмка на ихъ и думае: „Ну, будзе у ихъ зъ сусѣдомъ гульба“.
Гадзинъ церазъ дзьвѣ пашоў ёнъ ў абходъ. Бачиць, зъ далинки по насыпу йдзе нѣхто, на галавѣ якъ-бы нѣшто бѣлое нясе. Пачаў Семёнъ приглядацься; бачиць — Василь: у руцѣ палка, за плечами узелокъ малы, тваръ хусткаю абвязана.
— „Сусѣдзе, куды гэта ты?“ кричиць Сёмка.
Падышоў Василь ближей; твару на ёмъ нима.
Бѣлы, якъ хуста, вочи дзикія, пачаў гавариць, — голосу нима.
