Пяюць жудлівыя песьні і плачуць — хто вас разжалабіў гэтак, а? Шкадуеце прошласьці? Дзеля чаго і навошта вам? Эх, што за дрэнныя парадкі ў нашых людзей…
Сымон. Нічога, сваце, не парадзіш. Ня з іх пачалося, ня імі і канчаецца. Улад гэткі, вякамі выраблены, вынашаны і захаваны. Няхай паплачуць іхнія справы, іхні парадак. Старасьветчына-а-а!.. Ня так хутка выведзецца яна. Частуйцеся, родненькія, не чакайце просьбы.
Вураднік. А мне яна, гэта старасьветчына, падабаецца. Лашчыць чымсі, прывабляе да сябе, некі асобны настрой родзіць… Люблю я ўсе гэтыя забабоны. (Робіць асобны замах рукой).
Вясельны I-шы (лісьліва зазірае вурадніку ў вочы). А праўду кажаш, Сьцяпан Анухрэіч, прыятная рэч! Успаміны родзіць, мары навявае… Праўду кажаш…
Вясельны II-гі. Праўда, але, але. (Пакіўвае галавою).
Ян (спагадна глядзіць на Палуту і кратае яе рукою). Палутка, родная, кінь ужо горніцца. Навошта табе так блізка да сэрца прымаць! (Абымае яе). Кінь, даражэнькая, горніцца-а-а.
Палута (адхіляецца ад яго твару). Не чапай мяне, пакінь неспакоіць.
Ян (прыгінаецца да яе твару). Я-ж цябе прашу. Сьцешся, Палутка.
Маршалак. (Кабеціна падае яму талерку з жытам. Ён пакрывае яе ручніком, пасьля адразае акраец караваю і кусок сыру ды кладзе на талерку. Разам ставіць і келіх гарэлкі і надае Сымону). Адзяляем караваем Сымона Рыхлу, бацьку маладое. (Музыкі граюць заручыны. Сымон працягвае руку і бярэ з талеркі паднесенае, а на талерку кладзе грошы. Потым цалуецца з дачкою і зяцем. Маршалак далей лэткім чынам надзяляе Домну, Матруну, Якава, а сьледам папарадку і вясельных. Музыкі папераменна граюць заручыны. Кабеты пяюць. За платамі ўмацняецца гоман гледачоў. Так праходзіць колькі часу).
Маршалак (скончыўшы дзяліцьбу). Ну, маладыя нашы, даражэнькія, цяперака пара на паклон. (Усе ўстаюць і вылазяць з-за сталоў ды становяцца ў кола. Маці Палуты з бацькам, узяўшы іконкі, укрываюць іх ручніком, садзяцца на ўслоне і благаслаўляюць кланяючых ім маладых. Мужчыны ідуць з прыгуменьня ў двор. Жанкі пяюць).
|
Пакланіся, Палутка, |
Домна. Хай цябе, мая Палутка, бог сьцеражэ на доўгія леты. Хай цябе бароніць божая матка.
Сымон. Будзь шчасьліва, дзіцятка маё. Не маракуй, котка, на нас, калі што якое мы і ня ўгодзім табе. Даруй нам, дачушка.
Домна. Жыві толькі там, мілая, у згодзе і пашаноўлі — то ўсё будзе добра. Не забывай і нас таксама.
