Цыганка. Адзін рубельчык, мае даражэнькія, адзін рубельчык. Зусім ня дорага будзе: па саракоўцы з дзесяткай на брата прыдзецца разлажыць.
Домна. Ого! Надта замнога хочаш адразу ўхапіць, лёгка грошай награбсьці. Паваражы ім за паўрубель — і то хопіць табе, досі. Нябось, ужо награбла за сёньня рублёў са тры. Варажы, варажы за паўрубель. (Падштурхвае яе. Кабеты памагаюць ёй).
Цыганка. Дальбог, бабулька, і рубель ня дорага. Затое ўсё разгадаю, чыстую праўду скажу. Нічагуткі не стаю. (Да Волькі). Ну, давайце за рубель — то пачну.
Домна. Эй, якая ласая… Ну, я прыдам да паўрубля сама.
Цыганка. Колькі?
Домна. Дам табе сыру… зачынай.
Цыганка. Ну, так давай, галубка, руку першая.
Прузына. Не, хай уперад Волька спрабуе, я пасьля.
Волька. Ды чаго там, давай.
Прузына. Не, давай ты наперад.
Цыганка. Хто-небудзь. Што лепш хочаш, Волька, — на карты ці на руку?
Волька. На руку давай.
Цыганка (бярэ руку, разглядае; усе настарожваюцца). Ты серадольшая дачка ў сваіх бацькоў і самая каханая бацькамі. Табе было-б вельмі добра жыць, каб не адзін прыпадак, які жывасілам адняў ад цябе праз бацькоў гэта дабро. (Волька глядзіць на ўсіх і здавольна ўсьмяхаецца). Дай гэту руку, правую. (Глядзіць). А тут вось паказвае, што ты яшчэ не загубіла ўсяго ў сваім жыцьці: табе бог суліў слаўнага, добрае душы, чалавека, які начамі ня сьпіць — аб табе думае. Ты яго ня бачыла шчэ на яву, ну ў сьне-ж колькі раз ён абдымаў цябе. Блізак час, калі жыцьцё вас злучыць… Шчасьце і слава крок за крокам справаджаюць твайго суджанага…
Антось. А ймя яго як? Кажы, кажы!
Волька. Навошта табе сьмяяцца? Бач, ты ня верыш, а ўсё праўду сказала, чыстую праўду. Угадала, даражэнькая, усё угадала. Малайчына!
Домна. А калі замуж выйдзе, цікаўна?
Цыганка. Неўзабаве, зусім неўзабаве. Толькі трэба праждаць яе суджанаму адзін прыпадак, з якім так ці йначай абмяркуецца далейшае яго жыцьцё. Гэта будзе не раней году і не пазьней двух год…
Домна. Вось гэта-то, наўрад, ужо ці праўда. Бадай ты, Волька, шмат раней гэта зробіш? А вось гэтай кінь на карты; а вось яшчэ больш нахлусіш…
Палута. Але, але, на карты!
Цыганка. Вось адразу табе паказвае благі скутак: два чалавекі ганяюцца за табою — багаты, знатны, але нялюбы табою, і другі,
