Старонка:Сцэнічныя творы (1923—1924). Кніжка 2.pdf/21

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная
ЗЬЯВА 10-ая.
ПАЛУТА — ВОЛЬКА — ПРУЗЫНА — АНТОСЬ — ПЯТРУСЬ.

Волька. А ты, Палута, усё тут сядзела ўвесь час? Цэлы дзень у садку? І нікуды ня выходзіла? Ды ня нудзілася?

Палута (трасе прад ёю рукою). Ну, а то-ж дзе? Вы ж такія добрыя, што захацелі і на гэты раз, як і заўсёды, схлусіць і не зайсьці па мяне… Уцяклі, нябось, адны да Граява, а мне хоцькі-няхоцькі трэ‘ было сядзець. Куды ж мне адной ісьці?..

Прузына. Адна, Палутка, і сядзела ты?

Пятрусь. Чаму вам так хочацца, каб яна адна сядзела? А мо‘ яшчэ з ёю хто… Праўда, Палута?

Антось. Бо яны, мабыць, ведаюць, што не адна, а…

Палута. Вось не дагадвайцеся зараней: я вам і ім адначасова скажу, што такі і не адна сядзела ўвесь час.

Усе. Ого-о!

Палута. Чакайце, ня радуйцеся наперад, ша-а. Зусім ня тое, што можа хто з вас падумаў… Сядзела не адна таму, што бацька замінаў…

Усе. Ха-ха-ха, Хэ-хэ-хэ!

Волька. Як гэта бацька замінаў? (Бяруць Палуту ў кола).

Палута (варочаецца к усім). А вось як. (Усе прыслухоўваюцца). Села я вось тут на лаўцы скора пасьля абеду і чакала Пятруся (паказвае пальцам), бо ён мяне пераканаў, што хоцькі ніхто ня прыдзе па мяне, а ён такі няйначай. (Узіраецца ў Пятруся).

Антось (да Пятруся). Ці праўда?

Пятрусь (сьціскае плачыма са сьмехам). Ня памятаю.

Палута (кідае на яго ралінкаю). Ну, адказвацца цяперака? Таіцца? Дарэмная турбацыя, браточку!

Прузына. Хітрыя!

Волька. Ну, заўсяголаў яны. Кажы далей, кажы. (Усе слухаюць).

Палута (садзіцца і ўстае). Вось села, сяджу ды паглядаю на вуліцу праз платы, ці ня йдзе хто-кольвечы (паказвае). Так прасядзела мо‘ з гадзіну. А потым бацька прыходзіць. Прыходзіць, садзіцца паміж са мною і давай гутарыць… Што з ім зрабілася — ня прыдумаю. Вось у гутарцы памаленьку ды патрошку давай сварыцца. (Вольцы на вуха). З-за Пятруся ўсё ведаеш, галубка. Чаго-чаго на яго не навычвараў, кім-кім яго не празваў! Вось, кажа, ты гэтым басяком толькі Яна адбіваеш. (Гульчэй). Я доўга не цярпеўшы — як задала яму ўсякага шпэлаху наперакор, да наадварот — і цэлая сварка ўзгарэлася… Так злым і выйшаў. (Да Пятруся, усьмешліва). Праз цябе, браточку, уся справа. Нешчасьлівы ты…