падпішчыку газэты добра, а на трэці чамусьці спыніла.
Словам, на просьбу рэдакцыі растлумачыць прычыну гэткай „услужливости“ „опасные“ паштавікі адказалі:
„…З зваротам вашай адносіны за № 364 і заявы гр. Рэдзькі, паведамляю, што ён позна падпісаўся на газэту, чаму заказ ня быў сваечасова выканан, а пагэтаму перанесены на красавік“.
Пад гэтай чыста канцылярскай адпіскай ідзе запаведны подпіс, але мы саромімся за яго і таму напішам, што ён „неразборчив“.
Таварышы паштавікі, калі гэтая трохмесячная падпіска была здана несваячасова, на што-ж вы два месяцы высылалі газэту і толькі на трэцім адумаліся аб тым, што яна „несваячасовая“.
Не, таварышы паштавікі, тут нешта ды ня тое…
Гэткая, чыста мэханічная, канцылярская адпіска на скаргу вясковага чытача і давяла, на мой погляд, Пруткова, сказаць іменна вышэй дамянёную афорызму, а ні ў якім выпадку ня іншую…
