Патравяць цяйгр случчакоў…
А ў мяне ў Слуцку яшчэ і цётка жыве.
Дарагая цётка! Не бярэце пакуль-што рыцыны з вашай лека-санітарнай установы, бо як яна перайшла на „нязвычайную“ працу, дык „зьняла з сябе ўсякую адказнасьць за „абмылкі пры вырабу“.
Цяжка, цётка! Я ведаю!.. Усім цяжка. Падтрымайцеся як-небудзь можа яшчэ і ўзгодняць гэтае пытаньне, каб „не вынімаць“ тых 2 пакояў.
Сумна мне!
Ды і як ведаць, можа, пакуль я вось тут у рэдакцыі пішу гаты фэльетон, маёй цётцы замест рыцыны далі, скажам, парашку ад клапоў, і яна памірае…
Аптэка! Хіба ёй балюча? Яна не адказвае… Нізавошта больш не адказвае, Цётка! О, каб яна ведала пры жыцьці, які я фэльетон на яе сьмерць напісаў.
Ура!
Ня будуць пакояў „вынімаць“.
Сумленнае слова, ня будуць!
З аўторытэтных крыніц даведаўся.
