Гэта старонка не была вычытаная
Алесь (яшчэ болей нэрвуючыся). Татка вяроўку на сходах зачапіў!..
Юзя (сьцяміўшы). Ах!!. (выбягае).
ЗЬЯВА ІХ.
Юзя, Сымон, Але́сь.
Юзя (пасьля кароткае паўзы вядзе́ за руку Сымона). Што робіш, татка?! Сорам! сорам!.. Калі каму, дык мне́ даўно ўжо пара, а я жыву!.. Ну, сядай, не рабі гэтага… Сядай!..
Сымон (се́ўшы). На што?.. Нікому я не патрэбны!.. На што перашкодзіла?.. Так трудна… боязна… раз нарэшце адважыўся… за Альжбе́тай усьле́д — а ты перашкодзіла!.. (плача абапёршыся аб стол).
Юзя (супакоівае яго). Ціха, татка, ціха…
ЗАСЛОНА.
