Сымон (пабачыўшы, што Юзя п’яная). Ты што?!. п’яная? Ты дзе была?
Юзя (з хванабэрыяй). Гдзе была, там была, а грошы мае́, не прап’е́ш! Давай!
Сымон. Вон! Дзе была?
Юзя. Дзе трэба… Сам добра ве́даеш, за што грошы даюць!..
Сымон (хоча яе́ біць). Ах, ты гнільлё гэтакае!..
Але́сь. Тата! ня бі!..
Казюк (хапаючы Сымона за руку). Пан Сымон! не чапайце!
Сымон (да Казюка). А ты што? Хэ-хэ! Што? можа рад, што так?.. га? А яшчэ жаніх! Ах, ты бруд! (Да дачкі). Вон з мае́ хаты!
Юзя (з п’яной гордасьцю). Яна — хата не твая, а мая! Я прынесла грошы, а ты нічога ня прынёс, а выносіш толькі!.. Хата мая!
Сымон (аддае́ ёй грошы). Маеш!.. (сядае і закрывае вочы рукамі).
Юзя (узяла грошы; стаіць і маўчыць).
(Паўза).
Але́сь (да Казюка). Казюк! Чаму тата злуе́цца? Грошы хоча, га?
Казюк. Ціха, Алесь, маўчы, нічога не кажы…
