Старонка:Спатканьні (1925).pdf/9

КАЎКАЗ

Даўно аб краі я гэтым марыў,
Хацеў я бачыць край чар — Каўказ,
Дзе Дэмон колісь з красой-Тамарай
Вялі аб жыцьці чароўны сказ.

Цяпер стаю я на вышы ўзгор‘я
З красой абшараў, нібы абрус,
Адкуль відочан узор Пяцьгор‘я,
Адкуль відочан сівы Эльбрус.

Я повен сілы ў чароўным краі,
Дзе зырка сонца у дзень пячэ,
А ў ночы вецер зурной іграе
Ды месяц ясны малюнак тчэ.

Прастор прыгожы шмат родзіць думак,
Ўлівае ў сэрца ён сілы шмат,
Між гор бруіцца, журчыць Падкумак —
Ніколі ўпынку яму няма,

З-пад гораў рвуцца упартай плыньню
Руччы-крыніцы жывой вады, —
Калі нап‘ешся — боль сэрца гіне
І гіне змрочнасьць нямой жуды.