Старонка:Спатканьні (1925).pdf/28

Песьняй пераліўнаю
Нам зьвінелі голасна
Нівы сьпелым коласам.
І вось, посьле ростані
Цябе, жыцьцем простую,
Спаткаў з большай шчырасьцю
Не затым, што вырасьці
У гэтым месцы здолеў я,
А затым, што воляю
Ты, як ўсе, багатая,
Што адзета шатаю,
Як усе, прыгожаю.
Дык цьвіці ты розаю!

Менск, 1925 г.

|}