Старонка:Спатканьні (1925).pdf/12

Ён мне здаўся прыгожым і блізкім,
Як жалейка ў губах пастуха,
Калі ён, як натхнёны музыка,
Можа разам іграць і ўздыхаць.

І вось ўспомнілась жыцьце пастушша
Ды палеткаў нязьмерная шыр.
І вось ў сэрцы надзею я ўзрушыў —
Асалода яна для душы!

Кіславодзк.
1925.

|}