Перайсці да зместу

Старонка:Спадчына (1922).pdf/201

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная
— 199 —

Вось і ў школу ходзяць дзеці,—
Кожны чыст, абмыт, абшыт,
Сам ня хвор і лапці ўзьдзеці
І заціркаю быць сыт.
І тут валяць на Арцёма:
«Ня ўсе дома, ня ўсе дома!»

*

Сходзяць годы за гадамі,
І Арцёма хоць на «ўра!»
Ён з сынамі, як з дубамі,
Статак, коні, моц дабра!
Аж сягоньня на Арцёма
Штось ня кажуць: «ня ўсе дома!»

|}


ДУШАЧКА, ШЫНКАРКА…

Душачка, шынкарка,
Калі ў бога верыш,
Дай, дай пахмяліцца,
Хоць чарку, хоць трошкі!

Кепска трохі: грошы
Ня маю сягоньня,
Але-ж мяне знаеш,—
Я круціць ня ўмею.

Ўрэшце і заставу
Дам, калі захочаш
Гэтага замала,—
Шчыра пацалую.

Эх, каб яго немач
З гэтакім і шчасьцем!
Ты і ў цям ня возьмеш,
Што спаткаці можа.