Перайсці да зместу

Старонка:Спадчына (1922).pdf/183

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная
— 181 —

Кажуць: поўнач як настане,
І сяло засьне,—
Адбываецца гуляньне,
Як здаўна ў карчме.

Чэрці, ведзьмы, ваўкалакі
Сходзяцца гуляць;
На стол зьяўвяцца прысмакі,
Музыка чуваць.

Бліск сьвятла заблісьне яркі,
Пойдзе ходам клум
Звоняць міскі, пляшкі, чаркі…
П’янства, скокі, шум.

Жэняць ведзьму з ваўкалакам,
Сватае шынкар,
Попам—рабін, ведзьма—дзякам,
А чорт—гаспадар.

Так гуляюць, покуль недзе
Ня кігне пятух…
Гіне ўсё, і па бяседзе!
Пуста, сумна ўкруг.

Цень са сьцен плыве пануры,
Як з якой турмы,
Кот зьдзічэлы ловіць шчуры
У сянях карчмы.

Крыльлі ў цемнаце лапочуць
Кажаноў, начніці;
Віхры ў коміне хіхочуць
Жудка без граніц.

Жах карчма ўвесь чуе гэты
І думу снуе
Пра мінуўшыя дні, леты
Лепшыя свае.

1907 г.

|}