Перайсці да зместу

Старонка:Сонечнымі сьцежкамі (1925).pdf/55

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная
∗     ∗

Камень ляжаў пры дарозе, халодным абсыпаны жвірам,
— Гэй, ня спыняйся, таварыш, бо каменем ляжаш, як я!..
Тут разышліся дарогі на поўдзень, на ўсход і на захад —
сьмела адну выбірай і ніколі з яе ня сыходзь.