Гэта старонка не была вычытаная
Можа ўночы у глухім завулку
абразанка гулка кашляне…
Пад кашуляй зрэбнай сэрца б‘ецца гулка,
і Ільліч прыжмурыў вока на сьцяне.
Аднаму забітаму на зьмену
стануць сотні новых змагароў…
.................
Мільганула цень па загуменьнях —
па траве рассыпалася кроў.
|}
