Старонка:Слова пра Якуба Шэлю (1932).pdf/51

ЧАСТКА ТРЭЦЯЯ

Не ўставала сонца — квола
Не рассыпала ‘шчэ косак —
Вышаў Шэля ледзьве золак
Да суседніх вёсак.

Сеў у полі перабуцца,
Рушыў далей па аблоне,
Аж хрыстос яму насустрач
На смажоўскіх гонях.

Як пазнаў, зьдзівіўся Шэля,
Схінуўся да паса:
„І куды ж пан бог нацэліў,
Што меў тут папасак?“

То ня слова вее мёдам,
Як з капалі флейта,
То, схіліўшыся лагодна,
Кажа Езус гэтак: